'in het begin schiep God de hemel en de aarde'
God hield de hemel, en de aarde werd het speelveld van de helden.

De aarde als isnpsiratie en als object, is doorheen het ontwerproces van Charlie geëvolueerd tot 'de afwezige ruimte' en heeft zich ontwikkeld tot het aftasten van de grens tussen scenografie en choreografie. De ruimte pretendeert geen beeld te zijn, maar het beeld is de ruimte zelf. Door de vorm van die ruimte (vloer) minimaal te vervormen gaat de ruimte een fysieke relatie aan met de dansers. Het platte vlak, de basis voor een danser, wordt vervormd tot een plaats van onmogelijkheden en tegelijkertijd een plaats van nieuwe uitdagingen. Hierbij wordt de 'afwezige ruimte' benaderd als een locatie, alsof ze altijd zo geweest is. Niet het zoeken naar inhoud en betekenis maar naar het fysieke contact tussen ruimte en danser.